Po lewej stronie zdjęcia widać ciemną kolumnę, przypominającą chmurę dymu. Po prawej świeci mała grupa jasnych gwiazd. Na pierwszy rzut oka obie struktury wydają się całkowicie odmienne. Jak się jednak okazuje, są blisko ze sobą związane. Obłok zawiera olbrzymie ilości chłodnego kosmicznego pyłu i jest "żłobkiem", w którym rodzą się nowe gwiazdy. Bardzo prawdopodobne, że w podobnym obszarze, ponad cztery miliardy lat temu powstało Słońce.

Gdy gęste rejony tego typu obłoków zapadają się pod wpływem grawitacji, materia rozgrzewa się i zaczyna świecić. Początkowo obłoki pyłu przesłaniają to promieniowanie i można je badać jedynie z pomocą teleskopów obserwujących w zakresie fal dłuższych niż światło widzialne, takich jak podczerwień. Gdy jednak gwiazdy stają się gorętsze i jaśniejsze, ich intensywne promieniowanie i wiatr gwiezdny stopniowo rozprasza obłoki. Wtedy wyłaniają się w pełnej krasie. 

Taką sytuację obserwujemy właśnie w obłoku Wilk 3. Jasne gwiazdy na prawo od centrum zdjęcia to przykład małej grupy tego typu gorących gwiazd. Ich niebieskie światło jest częściowo rozpraszane przez otaczające je resztki pyłu. Dwie najjaśniejsze gwiazdy świecą na tyle silnym blaskiem, że można je łatwo dostrzec z pomocą małego teleskopu, a nawet lornetki. Te młode gwiazdy nie rozpoczęły jeszcze świecenia wskutek reakcji termojądrowych, ciągle otacza je świecący gaz. Mają prawdopodobnie po mniej niż milion lat.

Na podstawie materiałów prasowych ESO.