Na zdjęciu widać rejon Wielkiego Obłoku Magellana, oznaczony jako LHA 120-N 11. To mgławica, w której mieści się szereg obszarów aktywnego tworzenia się gwiazd. Dwa najbardziej aktywne widać w środku (NGC 1769) i po prawej stronie zdjęcia (NGC 1763). 

W centrum zdjęcia widać ciemną smugę materii, która przesłania znaczą część promieniowania. O ile mgławice zbudowane są zwykle z wodoru, najprostszego i najbardziej powszechnego pierwiastka we Wszechświecie, takie ciemniejsze obszary zawierają znacznie więcej cięższych pierwiastków, w tym takich, które mogą w przyszłości posłużyć do budowy podobnych do Ziemi, skalistych planet. Ten pył międzygwiezdny to pozostałość po wybuchu gwiazd poprzednich generacji. 

Wielki Obłok Magellana ze względu na swe położenie i ustawienie względem Drogi Mlecznej jest idealnym obiektem do obserwacji procesów tworzenia się nowych gwiazd. Nie przesłania go materia naszej galaktyki, a obrazu nie zakłóca blask innych gwiazd. Galaktyka jest także stosunkowo bliska, leży ponad 10 razy bliżej niż galaktyka Andromedy. Dlatego z pomocą Teleskopu Hubble-a można uzyskać obraz odsłaniający tak wiele szczegółów budowy obszarów, gdzie powstają nowe gwiazdy.